ARKAMDAN GELEN ÇOCUK SESLERİ

Arkamdan gelen çocuk seslerinde bıraktım seni...
Aynı şehrin aynı kaldırımlarında dolaştım.
Aynı güneşe çevirdim kafamı yürürken.
Aynı şarkıda geldi gözlerin aklıma.
Sözlerin…
Ve ben aynı zamanda unuttum uçurum kenarında okuduğumuz şiirleri.
Aynı yaprağı süpürdüler kampüste.
Aynı notalara bölündü hüznümüz.
Aynı duada silindi günahımız.
Aynı dağlara yağdık beraber toz gibi,toprak gibi.
Kar gibi.
Aynı geceye gömdük düşlerimizi.
Ve aynı hamlede kanattık kalplerimizi.
Aynı yılda doğurduk hayallerimizi.
Aynı şehirde bıraktık gençliğimizi.
Yaşlandık.
Aynı sevaba yönelttik beşeri.
Ve ben aynı anda dirilttim içimde öldürdüğün sevgiyi.
Seni.
Arkamdan gelen çocuk seslerinde bıraktım maziyi...
Aynı oyunda unuttuk rollerimizi.
Aynı düzende şaşırdık sağımızı,solumuzu.
Aynı hesapta kaptırdık elimizi,kolumuzu.
Ve ben aynı virajda kaybettim yolumuzu.
İnan bana .
Bir kez olsun.
Aynı şehrin,aynı kaldırımlarının,aynı çocuklarının,hep ama hep aynı sularının…
Söylesene!
Ne anlamı var ki şimdi buraların?
Aynı belki çoğu şey.
Tıpkı benim gibi.
Senin gibi.
Annen gibi.
Her şey bu kadar aynı olsa da sevgili.
Ayrı,ama apayrı, sana olan içimdeki sevgi.
Arkamdan gelen çocuk seslerinde bıraktım sesini...

13.04.2007 - Cuma
Yazan: Derin Uyku Adamı