Güneşi satıyorum bir yudum umuda.
Bir avuç merhamet için soyuyorum geceyi.
Bir tutam sevgi için tutuyorum ayı, yıldızı.
Rüzgarı çekiyorum içime.
Anaforlar biriktiriyorum.
Karanlığa alışıyor gözlerim.
El yordamıyla seviyorum artık herşeyi.
İnsanları bilakis.
Ve buluyorum kendimi,
Gizli bahçelerin gizli salıncaklarında sallanırken,
Medeniyete küsüyor, kefenimi giyiyorum sonra.
Erken kalkıp, erken ölüyorum artık.
Sermayem olsa bir iş kurardım diyorum anneme.
Çaresizce soyuyorum şefkatini O'nun.
Tutuluyor insanlık vicdan deyince ben...
Oysa tutulması gereken sadece ellerimiz değil miydi be kaptan?
Savaşlar dokunuyor savaşlar...
Midem bulanıyor, sular durulmuyor vicdanımda.
Keşke bir dokunabilen olsa kalplerimize diyorsun sen.
Samimi ve içten...
Vakit geçmek bilmiyor bazen.
Bazense uzanıp yüzükoyun yatıyorum zamana.
Yağmuru, karı saklıyorum barışa.
Baharda yıkamak için üstümüzdeki kan lekelerini.
Örtebilmek için gözyaşlarımızın düştüğü toprakların üzerini.
Hiç gelmeyecek bir cumanın ertesine,
Randevu veriyorum demokrasiye, insan haklarına.
Acılarımız rezervli artık önümüzdeki bin yıla.
Normal olan herşeye selamlarımla...
Yazan: Derin Uyku Adamı
Tarih: 29.05.2013
