BU GECENİN KAYBEDENİ
Birileri dolaşıyor içimde, sen yokken...
Sessizce sızıyorlar içime, sensizliğimden yararlanıp...
Önce aklımı esir alıyorlar,
Sonra hayallerimi...
Karşı koymaya mecalim yok, inan...
Kaybetmeye alışık bünyem.
Her kaybedişimde seni, saklıyorum kalbimi şehrin en tenha gecelerine...
Bulamasın aklım diye...
Ve yine her kaybedişimde seni, saklıyorum ismini suskun bir şiirin hecelerine..
Tıpkı şimdi yaptığım gibi...
Birileri dolaşıyor içimde, sen yokken...
Selamsız sabahsız geliyorlar, ansızın...
Meseleniz kiminle? diye soruyorum...
Cevap yok...
Oysa biliyorum, benimle...
Yalnızlık ihraç ediyorum adını bilmediğim ülkelere...
Esrarengiz bir hüzüne sarıp sarmalıyorum ruhumu...
Zarar ediyorum bütün samimi sevaplarımdan...
Dürüstlük masal bile değil artık bu yerde...
Birileri dolaşıyor içimde, sen yokken...
Korkuyorum boşluğuna düşmekten...
Selam verip radyoda çalan şarkıya,
Niyet ediyorum seni sevmeye...
Tutamıyorum verdiğim sözleri...
Bozuluyorum kendime haliyle...
Hayat hep 1-0 önde... Kaybetmeye alışık bünyem nasılsa...
Seni bulup bulup kaybetmek var genlerimde...
Yazan: Derin Uyku Adamı
Tarih: 23.08.2014
